مقدمه
چند وقتیه گزارش‌ها و نمونه‌های میدانی نشان می‌ده که بعضی تولیدکنندگان یا عرضه‌کنندگان برای کاهش هزینه‌ها، بخشی از گریس را با حلال‌های سبک یا حتی گازوئیل مخلوط می‌کنند. این کار شاید اولش اقتصادی به‌نظر برسه، اما در عمل می‌تونه باعث آسیب جدی به بلبرینگ‌ها، چرخ‌دنده‌ها و دیگر قطعات حساس بشه.
چرا بعضی‌ها گازوئیل یا حلال سبک در گریس می‌ریزند؟
کاهش هزینهٔ تولید: گازوئیل ارزان‌تر از روغن پایهٔ استاندارد است.
ظاهر اولیهٔ روان‌کنندگی: اضافه کردن حلال سبک باعث می‌شود گریس اول کار نرم و روان به‌نظر برسد، اما این اثر پایدار نیست.
تست‌های آزمایشگاهی که قطعیت می‌دهند
GC–MS / GC: تشخیص ترکیبات سبک هیدروکربنی (مثل گازوئیل) در نمونه.
FTIR: شناسایی گروه‌های شیمیایی و افزودنی‌ها.
Flash point (نقطهٔ اشتعال): پایین بودن این عدد نشانهٔ حلال سبک است.
Oil separation / Bleed test و Penetration (NLGI): ارزیابی ثبات بافت و جداشدن روغن.
اگر فروشندهٔ محصولات هستی یا خریدار — چه کار کنی؟
قبل از خرید، TDS و MSDS از تأمین‌کننده بخواه. این مدارک باید نوع روغن پایه و مشخصات ایمنی را نشان دهند.
از قیمت‌های خیلی ارزان مشکوک شو. کاهش شدید قیمت اغلب نشان از کاهش کیفیت یا تقلب دارد.
در صورت شک، نمونه‌برداری کن و به آزمایشگاه معتبر بفرست.
در مخازن و انبارها تهویه مناسب برقرار کن و از نگهداری طولانی‌مدت در دمای بالا پرهیز کن.
نتیجه‌گیری
گریس تقلبی یا گریسی که با گازوئیل رقیق شده باشد ممکن است در کوتاه‌مدت ارزان‌تر به‌نظر برسد اما در بلندمدت باعث هزینه‌های سنگین تعمیر و خرابی تجهیزات می‌شود. به‌عنوان فروشندهٔ محصولات برند «آبشار» در فروشگاه خانی توصیه می‌کنیم همیشه از TDS/MSDS بخواهید و برای قطعات حساس فقط از گریس‌های دارای مشخصات فنی معتبر استفاده کنید.
